Nanocząstki złota (AuNPs) ze względu na swoje unikalne właściwości mogą znaleźć potencjalne zastosowanie w innowacyjnych metodach leczenia, jako alternatywa czy też uzupełnienie tradycyjnych konwencjonalnych terapii przeciwnowotworowych. AuNPs charakteryzują się niewielkim rozmiarem, niską toksycznością, łatwością modyfikacji i funkcjonalizacji powierzchni. Celem pracy jest synteza nowego multimodalnego radiobiokoniugatu zawierającego w swojej strukturze jednocześnie β- emiter - 198Au (198AuNPs), chemioterapeutyk - doksorubicynę (DOX) oraz biomolekułę naprowadzającą- Trastuzumab (TMAB). Stosując metodę Turkevicha, przeprowadzono syntezę 30 nm nanocząstek złota z wykorzystaniem prekursora radioaktywnego – radionuklidu złota (198Au). Rozmiar, potencjał zeta i kształt nanocząstek zmierzono za pomocą technik TEM (transmisyjna mikroskopia elektronowa) i DLS (dynamiczne rozpraszanie światła). Do stabilizacji nanocząstek zastosowano glikol polietylenowy (PEG, 5000 kDa). DOX i TMAB przyłączono do dwufunkcyjnego łącznika PEG zawierającego grupy tiolowe i karboksylowe. Do analizy otrzymanych biokoniugatów wykorzystano metody DLS i UV-Vis. Badania cytotoksyczności na komórkach nowotworowych SKOV-3 (HER 2+) i MDA-MB-231 (HER 2-), po potraktowaniu ich radioaktywnymi AuNPs, przeprowadzono metodą kolorymetryczną MTS oraz metodą cytometrii przepływowej FACS. Pomiary DLS i TEM potwierdziły oczekiwany średni rozmiar (~30 nm) i kulisty kształt nanocząstek. Wartość potencjału zeta wykazała wysoką stabilność 198AuNPs bez tendencji do aglomeracji. 198AuNPs z powodzeniem zmodyfikowano dwufunkcyjnym hydrofilowym polimerem PEG ze względu na wysokie chemiczne powinowactwo siarki do złota. Następnie doksorubicyna i trastuzumab zostały przyłączone do aktywowanych grup karboksylowych PEG, tworząc trwałe wiązanie peptydowe. Wielkość i wartości potencjału zeta otrzymanych biokoniugatów badane na każdym etapie reakcji syntezy potwierdziły powstawanie związków. Wydajność wiązania doksorubicyny do AuNPs określona techniką UV-Vis wynosiła około 70%. Przy użyciu TMABu znakowanego 131I obliczono, że 73 ± 8 cząsteczek trastuzumabu zostało skoniugowanych z jedną AuNP. Wyniki testów MTS i apoptozy wykazały cytotoksyczność otrzymanych radiobiokoniugatów w zależności od czasu inkubacji i stosowanej dawki. Badania zostały przeprowadzone w ramach grantu NCN SONATA nr 2018/31/D/ST4/01488 oraz w ramach projektu nr POWR.03.02.00-00-I009/17-00 (Projekt operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 współfinansowanego przez Europejski Fundusz Społeczny).